Yanıp sönen imlece bakıyorum uzunca bir süredir. Nereden başlasam da anlatsam, bildiğim / gördüğüm sürede hafızamda kalanlar ne kadar anlatır Hasan Külahçıoğlu’nu?
Bizim tanışıklığımız benim doğumumdan, evet tam doğduğum günden itibaren 🙂 Hasan dayı, annemin dayısı, doğumumda annemi hastaneye yetiştiren kişi. İsmimin Hasan konmasına o gün karar veriliyor, sonrasında oluyor benim “koca” dayım.
Öyle bir karakter düşünün ki, tüm ailenin babası. Ev mi alınacak, dayımı götürelim pazarlık yapsın. Aile içi sıkıntı mı var, dayım geliyor bir konuşalım. Biri rahatsızlandı mı, dayıma haber verin mutlaka. Epeydir bir araya gelemedik, sahi dayım nerelerde? Hasan Dayı’nın iftarı var bu akşam, Konyalı’dayız yine.
Geçtiğimiz cumartesi günü kaybettik koca dayıyı, son konuşmamızda bile mentorluğu devam ediyordu; “Aslan oğlum, hiç bir zaman kapıları tamamen kapatma” dedi en son.
Hani annemin dayısı deyince çok da yakın gelmiyor kulağa ama ben örnek aldığım “rol modelimi” kaybettim. Yeterince çalışırsam ve sabredersem elbet başaracağımın canlı ispatıydı koca dayı.
Yetmiş beş yıllık yaşantısının tanık olduğum otuz beşinde, hep bir şeye koştururken gördüm. “Acele, hemen, çabuk çabuk” en sık kullandığı kelimelerdi, yapılacaklara vakit yetmiyordu çünkü. Belki de o yüzdendi çılgınca araba kullanması. “Yahu gitmeyeceksen geç sağa” dediği araba 120-130 km/s ile gidiyordu önünde 🙂
İşten önce gelen tek bir şeyi vardı o da ailesi;
Saatler süren masa başı sohbetlerinde kaç tartışma programının içeriği çıkardı acaba.. Bir araya gelelim, sofra kurulsun tamam işte. Keyif adamıydı koca dayı.
– “Kızım akşam ne var yemekte?”
– “zeytinyağlı, pilav, çorba..”
– onları geç, et ne var?
Ailemizin büyüğüne, babasına veda ettik dün.. Kimle konuşsam, “çok ekmeğini yedik, çok iyi insandı” cümlesi ağızlarda. Ne mutlu, çok sevdiği kalabalıkla birlikte uğurlandı.
Giderken de epey yüklü miras bıraktı ailesine.
Benim payıma düşenler; Zeki Müren, Müzeyyen Senar, Samanyolu, “pazarlığa yarı fiyatıyla başla”, “acele et pazarı kaçırma”.
Üç kardeş, hepsi hayata karşı direnişleri ve azimleriyle hatırlanacak, umarım bizler de bizden sonrakilere bu denli örnek olacak şekilde yaşayabiliriz.
Öteki tarafta bir arada olurlar umarım, hepsine Allah rahmet eylesin.