Berna Laçin’in Ağustos ayının son haftası Vatan Gazetesi’nde yazdığı Cumartesi yazısını okudunuz mu bilemiyorum. Güzel bir konuya değinmiş; ‘Hayatınızı Sil Baştan Yapmak İster miydiniz?‘ . Yazıdan bir bölüm aşağıda;
‘…komşumun torununun sesiyle gündelik yaşama geri döndüm. ?Maşallah? ile başlayan, gayet iyi bildiğiniz sohbetlerden birine girdik doğal olarak. Komşum birden, torununu işaret ederek ?Biz de 5 yaşımıza dönebilsek yeniden, sil baştan başlasak keşke? dedi. Duraksadım… Şimdi gökten bir melek inse ve doğum günü hediyesi olarak beni 5 yaşıma götürmek istese… Kabul eder miydim? Çok uzun düşünmedim. ?Ay hayır!? deyiverdim, şaşkınlığı yüzünde donan komşuma ve hemen açıklama getirdim: ?Ben zaten, 5 yaşımdan beri bugüne gelmek için çabalıyorum. Şu ana kadar hayatıma dair olan her şeyi kazanmak, biriktirmek ve elimde tutmak için çalıştım. Niye tekrar 5 yaşıma döneyim, aynı mücadeleyi yeniden vermek için mi! Çok yorucu.?…’
‘…?Ah şimdi çocuk olmak vardı? ya da ?Şimdi lisede olmak için neler vermezdim? gibi sözleri o kadar çok duyuyorum ki! İşin garibi, ne vakit böyle bir muhabbetin içine girsem, yüreğimde, bahsedilen çocuğa karşı bir acıma hissi peydah oluyor…’
Yazıyı okudukdan sonra büyük bir çoğunluğuna katılsam da,
Peki ama insan neden yeniden başlamak ister? Sanırım, sahip olduğu hayattan mutlu olmadığı için. Ya da sonradan düzeltemediği yanlışlar yaptığı için.
yorumunda yer alan tek nedenin mutsuzluk ya da pişmanlık olmadığını düşünüyorum. ‘Şimdi lisede olmak için neler vermek istemezdim‘ cümlesi, o zamanlara dönüp bir şeyleri değiştirme amacıyla kurulmuş olabileceği gibi, o yıllara duyulan özlemi de içeriyor olabilir. Peki insan neden geçmişe özlem duyar? Bence, artık geri getirmeye gücü yetmediği şeylere olan özleminden dolayı; mesela eskisi gibi olmayan sağlık durumu, kaybedilmiş akrabalar – arkadaşlar, artık bulamacağınız bir lezzet, kapanmış bir dükkan, çocukluk arkadaşları, eski sevgili vb. her şey olabilir. Aslında lise sıralarına tekrar dönüp bir şeyleri değiştirmek için değil, o anı tekrar yaşamak için de insan geçmişe dönmek ister.
Hayat yorucu olduğu kadar keyifli bir yolculuk, her şeyin bir bedeli olduğunu unutmadığınız sürece. Dolayısı ile hayattan beklentileriniz de uğruna harcadığınız efor, inanç ile doğru orantılı. Ve bütün bu mucizevi dengenin içerisinde her şeyi allak bullak eden şans faktörü. Kimi zaman artı, kimi zaman eksi değerde olan şansınız, sahip olduklarınızla çarpıldığında elinizdekinin değerine doğrudan etki ediyor. Bu yolda erken kalkıp çok yol alanlar, elbette arkalarına baktığında aldıkları yolu ve harcadıkları eforu düşünerek geçmişe dönmek istemiyor.
Çalışmanın her saniyesinde nefret ediyordum fakat kendime hep “Dayan!” diyordum. Bugün çalışacağım ve ömrümün sonuna kadar bir şampiyon olarak yaşayacağım. – Muhammed Ali
Böylesine disiplinle çalışmış birinin her şeyin başladığı ilk noktaya dönmeyi istemesini bekleyemeyeceğimiz gibi, geçmişe duyacağı özlemi de yadırgayamayız. Çünkü bugün tekrardan yapma / yaşama imkanımız olmayan her şey, son defa yaptığınız hali ile canlanır gözümüzde. İşte bu yüzden daha iyi anlıyorum lise sıralarına dönmek isteyenleri, bir şansımız daha olsa neler yapmazdık?
Bu da benim sil baştan listem:
* Zorunlu durumlar hariç hiç devamsızlığım olmadı benim, içime sinerek okulu kırdığım tek bir gün yok.. Kantin muhabbetine daha çok katılır, üniversitede batak oynardım.
* Daha az kafaya takar, kesinlikle daha az sorgulardım. Her şeyi kontrol altında tutmaya uğraşmazdım (hala bu konuda çalışmam gerek).
* Puanım yetiyor diye makine mühendisliği tercih etmez, mutlaka yazılım / IT ile ilgili mesleğimi yapabileceğim bir bölüm okurdum.
* Saçlarımı farklı modellerde kestirirdim, en azından tas modelinde ısrar etmezdim
* Sınavlara daha az önem verirdim.
* Daha sabırlı olurdum, acele etmem yüzünden iyi değerlendiremediğim fırsatları kaçırmazdım.
* Öğrenciyken yurt dışına çıkardım (cesaretim yoktu).
* Vaktin bol olduğu dönemlerde belirli konulara odaklanarak uzmanlaşırdım.
* Aynı kızla evlenirdim, ama daha önce (evet, evet yazım hatası yok, önce)
* Anneannemle daha çok sohbet ederdim.
* Bigisayar başında geçirdiğim gecelerden pişman olmasam da, dışarıda daha çok vakit geçirirdim.
* Piyano çalmayı öğrenirdim. (aslında deniyorum)
Zaman tahmin ettiğimizden de hızlı ilerliyor..
Hasan