Anneanneme

Bu yazıyı yazmak için uzunca bir süre bekledim.. Bekledim ki üzerinden zaman geçsin, hafiflesin. Hani diyorlar ya, büyümek ölümü kabullenmektir diye; sanıyorum büyüyorum. İki yıl geçmiş üzerinden, ama ben her aklıma geldiğinde, bir sonraki defada daha azalacağını düşünürken, aslında…
Beni tanıyanlar Bülent Ortaçgil’e olan sevgimi bilirler.. hakkında objektif olamayacak kadar sevdiğim nadir insanlardan birisidir. Rahatlığı, doğallığı , müziğine yansıyan dinginlik ve huzuru ruhumu besleyen Ortaçgil unsurlarının başındadır. Ve üstad yapacağını yine yaptı, “Sen” ile 7 yıl aradan sonra…
Gezip görmek yetmiyor, bir de bloga yazmak lazım ki, benim gibi “ulen bu defa kesin yanlış bindim, hah birazdan soracaklar, o bavulu kesin kabine almazlar” şeklinde hayıflananlar için yolculuğun en başından başlayan bir rehber olsun  Bu sene bayram tatilinde…